கடவுளை தொட்டுப்பாருங்கள் பேசாலைதாஸ்
ஒருசமயம் பாக்தாத்தின் அரசன் சுல்தான், ஒரு சிறந்த ஏற்பாடு செய்தான் . அதா வது தன்னிடம் உள்ள கலைப்பொருள்களையும் நகைகள் மற்றும் விலையுயர்ந்த உடைகள் போன்றவற்றை ஒரு கண்காட்சி போல நடத் தினான் .மக்கள் திரண்டு ரசித்தார்கள் .
அப்பொழுது அந்த சுல்தான் திடீரென்று ஒரு வித்தியாசமான அறிவிப்பை செய்தான் .அதாவது யார் யார் தான் விரும்பிய பொருள்களைத் தொடுகிறார்களோ , அது அவர் களுக்குச் சொந்தமாகும் என்பதுதான் ! மக்கள் அடித்துப் பிடித்துக்கொண்டு தங்களுக்கு வேண் டிய பொருள்களைத் தொட்டு எடுத்துக் கொண் டார்கள் .
அப்பொழுது அரச சிம்மாசனத் துக்கு பக்கத்தில் நின்று கொண்டிருந்த ஒரு அடி மைப்பெண் சிறிது சிந்தித்தவாறு நின்றிருந் தாள் .அப்பொழுது அந்த சுல்தான் தன் அரச சிம்மாசனத்தில் வந்து உட்கார்ந்தான் .உடனே அந்த அடிமைப்பெண் அந்த சுல்தானைத் தொட் டுவிட்டாள் !
அந்தப் பெண்ணின் அறிவுக் கூர்மையைக் கண்டு வியந்த அந்த அரசன் , " நீ இந்த நாட்டுக்கு அரசனான என்னையே தொட்டுவிட்டாய் . இனிமேல் இந்த நாடே உனக் குச் சொந்தம் ! என்றான் .
இந்த கதையில் இருந்து நீங்கள் என்ன புரிந்து கொள்கின்கிறிர்கள்? நான் தெளி ந்து கொண்டது இதுதான், வாழ்வு என்பது மிகப் பெரியது அதன் வெளிச்சுற்று மிக ஆடம்பர மானது . நீங்கள் இந்த வெளிச்சுற்றில் உள்ள ஒவ்வொரு ஆடம்பரப் பொருள்களையும் தொட்டு அடையப்போகிறீர்களா? அல்லது அந்த வாழ்வுக்கு ஆதாரமான அதன் மையத்தில் இயங் கும் கடவுளைத் தொட விரும்புகிறீர்களா ? என் னைப் பொறுத்தவரையில் , வாழ்வேதான் கடவுள் .
